Spitsbergen

Gerard Bakker was werkzaam bij de firma Alewijnse welke in die periode gevestigd was aan de waalkade in Nijmegen ter hoogte van de huidige Stratenmakerstoren, waar in de catacomben onder andere de vaten met zuur en de aandrijfriemen van elektromotoren werden opgeslagen.

Aan het oostelijk deel van de Waalkade werden in de zomer van 1987 enkele panden gesloopt, o.a. die van de firma Alewijnse waarbij een grotendeels bewaard gebleven rondeel te voorschijn kwam. Een rondeel is een zware, halfronde verdedigingstoren die oorspronkelijk deel uitmaakte van de stadsomwalling. Het rondeel aan de Waalkade wordt voor het eerst genoemd in een document uit 1526 en in een stadsrekening uit 1569 wordt het aangeduid als Stratemakerstoren. Mogelijk woonde hier in vredestijd de stedelijke stratenmaker, wat de naam van de toren zou verklaren.
Bij opgravingen tijdens de restauratie van de Stratemakerstoren kwamen delen van de oudste stenen ommuring van Nijmegen bloot te liggen: de resten van een stadsmuur en een waltoren, daterend uit omstreeks 1400.

Arktikugol is een Russisch voormalig staatsbedrijf dat onder meer het Russische mijnbouwbedrijf op Spitsbergen leidt. De trust werd rond 1930 opgericht, in de periode dat de Sovjet-Unie een steeds belangrijkere rol ging spelen in de exploratie en exploitatie van het Arctische gebied.
De firma Alewijnse kreeg in 1932 de opdracht het machinepark ten behoeve van de mijnbouw opnieuw in te richten voor oplevering van Noorwegen aan Rusland.

Gerard Bakker, net 28 jaar oud en verloofd met Mien Kokke was een van de elektromonteurs welke onder leiding van Bernard Alewijnse in de periode 1932-1933 in de bittere kou en onder donkere omstandigheden deze klus met volle overgave gingen klaren.